Skip to main content

පස් වන වියමන | මාස්ටර් සර්



"මල්ලිද මේක කරන්නේ... මං කියෙව්වා මේක... වයිෆ් ගෙනල්ලා දුන්නේ" 

මධුරප්පෙරුම ආරච්චිලගේ සුනිල් මධුරප්පෙරුම එහෙම නැත්තන් හැමෝම දන්න විදිහට හතරේ කණුවේ ඔස්ටින් සිය ගැඹුරු කටහඬ අවදි කළේ සිය අතේ තිබුණු සඟරාව නැවත ටීපෝව උඩට විසි කරමිනි..

" මල්ලි මේ හිත කියන්නෙත් මහ පුදුම දෙයක් නේද?.... මේක ඇතුලෙනේ මේ ඔක්කොම දේවල් තියෙන්නේ. මං මේ අපේ උන්ටත් කිව්වා හොයාගෙන කියවන්න කියලා..  මුං කොහෙද?...."

ජෙහාන් මඳ සිනාවක් පෑවා පමණි. ඇතින් මේ දෙස බලාගෙන සිටි සිය සගයා ප්‍රියන්ත මහඋල්පොතගමට ට අතින් සංඥාවක් පෑවේය. ඒ තේ පිළිගැන්වීම සඳහායි. ප්‍රියන්ත තේ බන්දේසිය ගෙන ඔස්ටින් ඉදිරියට පැමිණියා.ඔලුව උස්සා ප්‍රියන්තගේ හිසේ සිට පාදන්තය දෙස උකුසු බැල්මක් හෙළු ඔස්ටින්...

"උඹ මාව අඳුරනවාද? "

"නෑ සර්.." ප්‍රියන්තගේ බයාදු හඬ මුමුණයි.

"එහෙනම් ඇයි මට සර් කිව්වේ..? "

ප්‍රියන්ත ජෙහාන්ගේ මුහුණ දිහා බැලුවේය. ජෙහාන්ද නිරුත්තරය.

"උඹ දකින දකින හැම එකාටම සර් කියනවාද? "

 ඔස්ටින් ගුගුරයි. ප්‍රියන්ත බිම බලාගත්තේය.

ඇත්තටම අපි දකින දකින හැම කෙනාටම සර් එහෙම නැත්තන් මැඩම් කියන්න ඕනේද. අපි කාටද සර් කියන්නේ.එහෙම නැත්තන් අපි කාටද ගරු කරන්න ඕනේ.

ලංකාවේ මිනිස්සු තවත් කෙනෙක්ට ගරු කරන්න එක එක හේතු බලනවා.

එක. ඇඳුම සහ පෙනුම  : සරම්කාරයෙක්ට වඩා කලිසම් කාරයෙක්ට මිනිස්සු සලකනව වැඩී ( දේශපාලුවො ටික අමතක කරන්න ඈ. 😉 ) පොඩ්ඩක් ඔය සමහර රජයේ ඔෆිස් එකකට ගිහිල්ලා බලන්නකෝ වැඩේ කරගන්න ලේසි සරමක් හරි ඩෙනිමක් ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳන් ගියාමද එහෙම නැත්තන් කලිසමක් අත් දිග ශර්ට් එකක් ඇඳලා ටයි පොල්ලක් දාගෙන ගියාමද කියලා.

දෙක. කඩ්ඩ : කඩ්ඩ නැත්තන් ඉංග්‍රීසි ටිකක් කටේ ගෑවිලා තියනවනම් මිනිස්සු සලකන්නේ හරියට සුද්දෙක්ට වගේ. ඉංග්‍රීසි කියන්නේ සන්නිවේදන මාධ්‍යක් මිසක් උගත් කම හරි පොෂ්කම හරි පෙන්නන දෙයක් නෙමේ කියලා මින්ස්සු කවදා තෙරුම් ගනීද.

තුන. වයස : වැඩිහිටියන්ට ගරු කිරීම සංස්කෘතියෙන්ම අපිට උරුම උනාට කෙනෙක් වයසින් වැඩිවුන පලියෙන්ම අපි එයාට ගරු කරන්න ඕනද? එහෙම බැලුවොත් අපිට වයසින් වැඩි කුඩුකාරයන්ටයි මිනීමරුවන්ටයි ගරු කරන්න වෙනවනේ.

හතර. ලිංගිකත්වය : Ladies first කියලා කතාවට කිව්වට කෙනෙක් පිරිමියෙක් හෝ ගැහැනියක් වුන පමණින් ඔවුන්ට ගරු කරන්න ඕනෑද. අනික් අතට අද සමාජය විෂම ලිංගිකයන් දිහා බලන්නේ වපර ඇහින්. ඇත්ත. ඔවුන් සත්ව සමාජයක මූලීක අරමුණ වන තම වර්ගයා බෝකිරීමට දායක නොවෙනවා තමයි. ඒත් ඒ ඔවුන්ගේ තේරීම. අපි කොහොමද ඒකට එපා කියන්නේ. විෂම ලිංගිකත්වය කියන්නේ රෝගයක් නෙමේ කියලා අද ලෝකයම පිලිගත්ත කාරණයක්.

ඔය කිව්වේ මිනිහෙක් තවත් මිනිහෙක්ට ගරු කරන්න බලන දේවල් වලින් ටිකක්. කාටද ගරු කරන්න ඕනේ කියලා හරියටම කියලා තියෙන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේ.  ඒක තමයි " පූජාච පූජනීයානං " ඒ කියන්නේ පිදිය යුත්තන් පිදීම.කෙනෙක්ට ගෞරව කරන්න නම් ඒ කෙනාගේ කුලය, පෙනුම, ඇඳුම, භාෂාව, ලිංගිකත්වය, රස්සාව, හෝ වයස අදාල වෙන්නේ නෑ. අදාල වෙන්නේ ඔහුගේ ගතිගුණයි. ඔබට ගෞරවය ලබාගන්න ඕනේ නම් මුලින්ම ඒ සඳහා සුදුසු වෙන්න. මොකද ගෞරවය කියන්නේ උපයගත යුතු දෙයක්. ඒක කවදවත් බලෙන් ලබාගන්න බෑ.

ප.ලි. උඩ පින්තූරේ නිකන් දැම්මේ. (https://images.app.goo.gl/PHFFJtMC44nGBi1S8) (සමහර අය උඩ කියපු ඒවයින් කිසි දෙයක් නැතුවත් ගෞරවය බලාපොරොත්තු වෙනවනෙ ඉතින්)

Comments

Popular posts from this blog

සිව් වන වියමන| කාන්තාරයේ වෘකයා - එක

පුර්විකාව පොත් කියවිල්ලයි.තරු බැලිල්ලයි හැරුනම මම ආසම විනෝදාංශය තමයි ෆිලිම් බැලිල්ල.ෆිල්ම් එකක් මම බලන්න ගන්නේ හොඳට හිතල බලල. internet එකේ review ටිකක් කියවලා. imdb rank එක එහෙම බලලා, synopsis එක කියවලා එහෙම තමයි මම ෆිල්ම් එකක් බලන්නේ. මොකද වැඩක් නැති ෆිල්ම් එකකට යොදවන කාලය අපරදේනේ. ඊට වඩා හොඳයි ඒ වෙලාවේ පොතක් කියවගන්න එක. ඉතින් එහෙම හොඳ ෆිල්ම් එකක් හොයන කොට තමා මට හම්බ උනේ " Valkyrie" කියන ෆිල්ම් එක. මම ආසම නළුවන්ගෙන් එක්කෙනෙක් වන ටොම් කෲස් තම ප්‍රධාන චරිතයට පණ පොවන්නේ. මේ ෆිල්ම් එක කොච්චර ලස්සනද කියනවනම් මම ෆිල්ම් එක විසි තිස් වතාවක්වත් බලන්න ඇති. එතනින් නවතින්නේ නැතුව මට හිතුණා ෆිල්ම් එක සිංහලින් අයෙමත් ලියන්න.ලිව්වට කියවන්න කෙනෙක් නෑනේ. ඒක හින්දා මම හිතුවා අද ඉඳන් කොටස් වශයෙන් ඒක මේ බ්ලොග් එකේ දාන්න. ඇත්තටම මේක කොහෙවත් දාන හිතාගෙන ලියපු එකක් නෙමේ. මගේ තියෙන කැහිල්ලට ලියපු එකක්.ලියපු එකේ අපරාදෙනේ මම විතරක් කියවන්නේ. ඔගෝලොත් අද ඉඳන් මාත් එක්ක කියවන්නකෝ. ෆිල්ම් එක ගැන කියනවනම් මේක 2008 නිකුත් වුණේ.imdb අගය 7.1 ක්.ටොම් කෲස් මෙහි ප්‍රධාන චරිතය වන කර්නල් වොන් ස්ටෆන්බර්ග්ට රඟපාන

සත් වන වියමන | මකරට ගිය රට

ඕන්න එකෝමත් එක කාලයක එක්තරා දේශයක වුන කතාවක් තමා මේ කියන්න යන්නේ. මේ එක්තරා දේශය ඒ කාලෙ ලෝකේ සමෘදිමත්ම රාජධානියක් විදිහට තමයි හැමෝගේම පිළිගැනීම. ධාන්‍ය ධනය නෙක මල් පලතුරු පිරි ජය භුමියක් විදියටයි ලෝකයේ හතර දිග්බාගයේම මේ එක්තරා දේශය ප්‍රසිද්ධ. එක්තරා දේශයේ වැසියන්ට කිසිම දෙයකින් අඩුපාඩුවක් තිබුණේ නෑ. රට වටේම මහ මුහුද. අවුරුද්ද පුරාම සෞම්‍ය හිරු කිරණ. කලට වැසි. දණ්ඩක්, ඇටයක් බිමට නිකන් විසි කලත් පැලවෙන තරම් සාරවත් පොළව. ආයෙත් මොන අඩුපාඩුද? මේ එක්තරා දේශයේ වැසියොත් බොහෝම සාමකාමි දැහැමි පිරිසක් ඒ නිසා ඔවුන් අතර යුද්ධ කළකෝලහල එහෙම නෑ. හරිම සාමයෙන් සාමදානයෙන් තමයි මින්ස්සු ජීවත් වුණේ.  හැබැයි මේ එක්තරා දේශයේ වැසියන්ට පොඩි ප්‍රශ්නයක් තිබුණා. ඒ තමයි අවුරුදු ගාණකට සැරයක් එන මකර උවදුර.ඒ කියන්නේ අවුරුදු ගාණකට සැරයක් මේ එක්තරා දේශයට දැවැන්ත ගිනි පිඹින මකරෙක් පියඹාගෙන එනවා. ඒ එන්නේ දේශයට උතුරෙන් තියෙන මහා විශාල කෑලෑවෙන්. මේ කැලෑව කිසිම මනුෂ්‍ය වාසයක් නැති රුදුරු සත්තුන්ගෙන් පිරිච්ච කැලයක් විදිහටයි මිනිස්සූ විශ්වාස කලේ. ඒ නිසා පණට ආදරේ කිසි කෙනෙක් ඔය කැලෑවට යන්නේ නෑ. ඔන්න ඉතින් ඔය කැලෑවෙන් අවුරුදු ග

දෙවන වියමන | තෙපිටයි ඒ ශාපේ... පව්කාරයිනි !

ප්‍රදීපා ධර්මදාස සහ දීපිකා ප්‍රියදර්ශනී ගායන කරන "සොයා දියව් මට සරණක්" ගීතය මෑත කලයේදී වඩාත් ජනප්‍රිය වුනේ එක්තරා රියලටි තරඟයකදී ආධිත්‍යා වැලිවත්ත විසින් ගායනා කිරීමත් සමඟයි. මම මේ කියන්න යන්නේ ආධිත්‍යා ගැනවත් රියලටි තරඟ ගැනවත් එහෙම නැත්තන් මේ ගීතය ගැනවත් නෙමේ.ඒවා ගැන පස්සේ කතා කරමු. මම හිතන්නේ හැමෝම දන්නව ඇති ආචාර්ය සුනිල් අරියරත්න මහත්තයා මේ ගීතය ලියන්න පාදක කරගෙන තියෙන්නේ 88, 89 කාලයේ මේ සකල පිරින් පිරි සිරි ලංකාවේ සිදුවුණු හැබැයි මේ ලෝකයේ කවදාවත් සිදු නොවිය යුතු සිද්ධි සමුදායක් පාදක කරගෙන කියලා. ඒ ගැනත් මම පස්සේ දවසක ලියන්නම්.මේ ගීතය මගේ ජීවිතයට සමීප වෙන්නේ මට පෞද්ගලිකව සිදුවුණ සිදුවීමක් නිසයි. ආධිත්‍යා මේ ගීතය කියනකොට මගේ හිත මීට වසර ගණනාවක් ඈතට ගියා. සමහර ගීත තියනව ඒ ගීත මතක් වෙද්දී අපිට පෞද්ගලික අතීත සිදුවීමක් මතක් කරන. සමහර විට ඒ සිදුවීම ගීතයේ තේරුමට ලොකු සම්බන්ධයක් නැති වෙන්න පුළුවන්.මම ඒ කතාව නම් ගම් නැතුව කියන්නම්. මීට වසර කීපයකට පෙර මම සේවය කළේ කොළඹින් ඉතා දුර දුශ්කර පලාතක.ප්‍රධාන නගරයකට එන්න නම් හැතැප්ම 10 කටත් වඩා යන්න තියනවා. ඒකත් දවස් දෙකකට සැරයක් තියෙන බස් එක