Skip to main content

පස් වන වියමන | මාස්ටර් සර්



"මල්ලිද මේක කරන්නේ... මං කියෙව්වා මේක... වයිෆ් ගෙනල්ලා දුන්නේ" 

මධුරප්පෙරුම ආරච්චිලගේ සුනිල් මධුරප්පෙරුම එහෙම නැත්තන් හැමෝම දන්න විදිහට හතරේ කණුවේ ඔස්ටින් සිය ගැඹුරු කටහඬ අවදි කළේ සිය අතේ තිබුණු සඟරාව නැවත ටීපෝව උඩට විසි කරමිනි..

" මල්ලි මේ හිත කියන්නෙත් මහ පුදුම දෙයක් නේද?.... මේක ඇතුලෙනේ මේ ඔක්කොම දේවල් තියෙන්නේ. මං මේ අපේ උන්ටත් කිව්වා හොයාගෙන කියවන්න කියලා..  මුං කොහෙද?...."

ජෙහාන් මඳ සිනාවක් පෑවා පමණි. ඇතින් මේ දෙස බලාගෙන සිටි සිය සගයා ප්‍රියන්ත මහඋල්පොතගමට ට අතින් සංඥාවක් පෑවේය. ඒ තේ පිළිගැන්වීම සඳහායි. ප්‍රියන්ත තේ බන්දේසිය ගෙන ඔස්ටින් ඉදිරියට පැමිණියා.ඔලුව උස්සා ප්‍රියන්තගේ හිසේ සිට පාදන්තය දෙස උකුසු බැල්මක් හෙළු ඔස්ටින්...

"උඹ මාව අඳුරනවාද? "

"නෑ සර්.." ප්‍රියන්තගේ බයාදු හඬ මුමුණයි.

"එහෙනම් ඇයි මට සර් කිව්වේ..? "

ප්‍රියන්ත ජෙහාන්ගේ මුහුණ දිහා බැලුවේය. ජෙහාන්ද නිරුත්තරය.

"උඹ දකින දකින හැම එකාටම සර් කියනවාද? "

 ඔස්ටින් ගුගුරයි. ප්‍රියන්ත බිම බලාගත්තේය.

ඇත්තටම අපි දකින දකින හැම කෙනාටම සර් එහෙම නැත්තන් මැඩම් කියන්න ඕනේද. අපි කාටද සර් කියන්නේ.එහෙම නැත්තන් අපි කාටද ගරු කරන්න ඕනේ.

ලංකාවේ මිනිස්සු තවත් කෙනෙක්ට ගරු කරන්න එක එක හේතු බලනවා.

එක. ඇඳුම සහ පෙනුම  : සරම්කාරයෙක්ට වඩා කලිසම් කාරයෙක්ට මිනිස්සු සලකනව වැඩී ( දේශපාලුවො ටික අමතක කරන්න ඈ. 😉 ) පොඩ්ඩක් ඔය සමහර රජයේ ඔෆිස් එකකට ගිහිල්ලා බලන්නකෝ වැඩේ කරගන්න ලේසි සරමක් හරි ඩෙනිමක් ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳන් ගියාමද එහෙම නැත්තන් කලිසමක් අත් දිග ශර්ට් එකක් ඇඳලා ටයි පොල්ලක් දාගෙන ගියාමද කියලා.

දෙක. කඩ්ඩ : කඩ්ඩ නැත්තන් ඉංග්‍රීසි ටිකක් කටේ ගෑවිලා තියනවනම් මිනිස්සු සලකන්නේ හරියට සුද්දෙක්ට වගේ. ඉංග්‍රීසි කියන්නේ සන්නිවේදන මාධ්‍යක් මිසක් උගත් කම හරි පොෂ්කම හරි පෙන්නන දෙයක් නෙමේ කියලා මින්ස්සු කවදා තෙරුම් ගනීද.

තුන. වයස : වැඩිහිටියන්ට ගරු කිරීම සංස්කෘතියෙන්ම අපිට උරුම උනාට කෙනෙක් වයසින් වැඩිවුන පලියෙන්ම අපි එයාට ගරු කරන්න ඕනද? එහෙම බැලුවොත් අපිට වයසින් වැඩි කුඩුකාරයන්ටයි මිනීමරුවන්ටයි ගරු කරන්න වෙනවනේ.

හතර. ලිංගිකත්වය : Ladies first කියලා කතාවට කිව්වට කෙනෙක් පිරිමියෙක් හෝ ගැහැනියක් වුන පමණින් ඔවුන්ට ගරු කරන්න ඕනෑද. අනික් අතට අද සමාජය විෂම ලිංගිකයන් දිහා බලන්නේ වපර ඇහින්. ඇත්ත. ඔවුන් සත්ව සමාජයක මූලීක අරමුණ වන තම වර්ගයා බෝකිරීමට දායක නොවෙනවා තමයි. ඒත් ඒ ඔවුන්ගේ තේරීම. අපි කොහොමද ඒකට එපා කියන්නේ. විෂම ලිංගිකත්වය කියන්නේ රෝගයක් නෙමේ කියලා අද ලෝකයම පිලිගත්ත කාරණයක්.

ඔය කිව්වේ මිනිහෙක් තවත් මිනිහෙක්ට ගරු කරන්න බලන දේවල් වලින් ටිකක්. කාටද ගරු කරන්න ඕනේ කියලා හරියටම කියලා තියෙන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේ.  ඒක තමයි " පූජාච පූජනීයානං " ඒ කියන්නේ පිදිය යුත්තන් පිදීම.කෙනෙක්ට ගෞරව කරන්න නම් ඒ කෙනාගේ කුලය, පෙනුම, ඇඳුම, භාෂාව, ලිංගිකත්වය, රස්සාව, හෝ වයස අදාල වෙන්නේ නෑ. අදාල වෙන්නේ ඔහුගේ ගතිගුණයි. ඔබට ගෞරවය ලබාගන්න ඕනේ නම් මුලින්ම ඒ සඳහා සුදුසු වෙන්න. මොකද ගෞරවය කියන්නේ උපයගත යුතු දෙයක්. ඒක කවදවත් බලෙන් ලබාගන්න බෑ.

ප.ලි. උඩ පින්තූරේ නිකන් දැම්මේ. (https://images.app.goo.gl/PHFFJtMC44nGBi1S8) (සමහර අය උඩ කියපු ඒවයින් කිසි දෙයක් නැතුවත් ගෞරවය බලාපොරොත්තු වෙනවනෙ ඉතින්)

Comments

Popular posts from this blog

පළමු වියමන | හිතළු

"හිතළු"    ඒක තමයි මම මුලින්ම මේ බ්ලොග් එකට දාන්න ගිය නම.මට ඕන වුණා මට හිතෙන දේවල් එහෙම නැත්තන් මගේ හිතළු කාට හරි කියන්න. අඩුම තරමේ ලියලාවත් තියන්න...ඒක හින්දා තමයි මම මේ බ්ලොග් එකට හිතළු කියලා නම දාන්න හිතුවේ.  ඒ උනාට පස්සේ හිතුනා හිතළු කියනකොට ඒකේ එක විදිහක අවුල් වෙච්ච ගතියක් තියනවා කියලා... හරියට නිකන් මනස්ගාත වගේ.  සමහර අයට මම කියන ඒවා මනස්ගාත වගේ පේනවා වෙන්නත් ඇති. ඒකට මම මොනව කරන්නද හැමෝටම එකම විදිහට හිතෙන්නේ නැහැනෙ.අනික වෙන අය හිතන ඒවා මට වෙනස් කරන්නත් බෑනේ.(ඕනෙත් නෑනේ). මට ඕන උනේ මට හිතෙන දේවල් කොහේ හරි ලියන්න. ඒ ලියන ඒවයින් වියමනක් හදන්න...කාටවත් යන්න බැරි.. අල්ලන්න බැරි තැනක... අකාසයෙ... හරියට තරු වගේ. ඉතින් ඒක නිසා මම මේ බ්ලොග් එක තරු වියමන කියල බෞතිස්ම කලා.  කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන්... " ඉතින් ඔය හිතෙන දේවල් diary එකක ලිව්ව නම් මොකද වෙන්නේ " කියලා. එක . මට ඇත්තටම ලියන්න පුදුම කම්මැලියි. කොටින්ම කියනවනම් මගේ බොසා මොනවහරි ලියාගන්න කියුවමත් මම කරන්නේ ලැප් එකේ word document එක් open කරගෙන type කරන්න පටන් ගන්න එක. ඒ තරමට ලියන එක වස කම්මැලියි. දෙක . මට හිතෙන...

තෙවන වියමන | සචිත්ත පරියොදපනං.

මේක සෙන් කතාවක් මට මතක විදිහට. ඕන්න එක ගමක පන්සලක වැඩ හිටියලු. ලොකු හාමුදුරු නමකුයි උන්නාන්සේගේ තරුණ ගෝල නමයි. ලොකු ස්වාමීන් වහන්සේ බොහෝම සීලවන්ත සමහර විට මගඵල ලාභී ස්වාමින්වහන්සේ කෙනෙක් විදිහට තමයි හැමතැනම ප්‍රසිද්ධ. හරි ගුණ ගරුකයි. බණ කියන්නත් රුසියා. හතර වටින් ආධාරනා ලැබෙනවා බණ ගෙවල් වලට. බණ කියනවා කියන්නේ මේ කලේ සංඝ ස්ටාර් ලා කියන කුණුහරුප බණ නෙමේ. හොඳ ධර්ම කරුණු පහදලා දෙන බණ. ඔන්න ඔහොම ඉන්නකොට එක දවසක් පන්සලට ආරාධනාවක් ලැබෙනව බණකට වඩින්න.හැබැයි ටිකක් දුර ගමකට තමා වඩින්න වෙන්නේ. ලොකු හාමුදුරුවෝ හිතුවා පොඩි තැන පන්සලේ තියල යනවට වඩා එක්කන් ගියොත් හොඳයි කියලා. මොකද උන්නාන්සේත් බණ කියන හැටි එහෙම ඉගෙන ගන්න එපැයි. තමන් වහන්සේත් කියලා තව කොච්චර කාලයක් ඉන්නද.අනික් එක තමන් ඉගෙන ගත්ත ධර්ම කරුණු ඒවා නොදන්න අයට කියල දෙන එක සුළුපටු පුණ්‍යකර්මයක්ද. ඉතින් නියමිත දවසේ උදේන්ම නැගිටලා ලොකු හාමුදුරුවෝ ගෝල නමත් ලෑස්ති කරගෙන ගමන යන්න පිටත් වුණා. ඒ කාලේ දැන් කලේ වගේ වාහන එහෙමත් නෑනේ. පයින්ම තමා වඩින්න වෙන්නේ.කැලෑ මැදින්, ගංගා තරණය කරගෙන මග හම්බ වෙන ගම් වලින් දානය අරගෙන බොහේම දුෂ්කර ගමනක් තමා යන්න වෙන්නේ...

සත් වන වියමන | මකරට ගිය රට

ඕන්න එකෝමත් එක කාලයක එක්තරා දේශයක වුන කතාවක් තමා මේ කියන්න යන්නේ. මේ එක්තරා දේශය ඒ කාලෙ ලෝකේ සමෘදිමත්ම රාජධානියක් විදිහට තමයි හැමෝගේම පිළිගැනීම. ධාන්‍ය ධනය නෙක මල් පලතුරු පිරි ජය භුමියක් විදියටයි ලෝකයේ හතර දිග්බාගයේම මේ එක්තරා දේශය ප්‍රසිද්ධ. එක්තරා දේශයේ වැසියන්ට කිසිම දෙයකින් අඩුපාඩුවක් තිබුණේ නෑ. රට වටේම මහ මුහුද. අවුරුද්ද පුරාම සෞම්‍ය හිරු කිරණ. කලට වැසි. දණ්ඩක්, ඇටයක් බිමට නිකන් විසි කලත් පැලවෙන තරම් සාරවත් පොළව. ආයෙත් මොන අඩුපාඩුද? මේ එක්තරා දේශයේ වැසියොත් බොහෝම සාමකාමි දැහැමි පිරිසක් ඒ නිසා ඔවුන් අතර යුද්ධ කළකෝලහල එහෙම නෑ. හරිම සාමයෙන් සාමදානයෙන් තමයි මින්ස්සු ජීවත් වුණේ.  හැබැයි මේ එක්තරා දේශයේ වැසියන්ට පොඩි ප්‍රශ්නයක් තිබුණා. ඒ තමයි අවුරුදු ගාණකට සැරයක් එන මකර උවදුර.ඒ කියන්නේ අවුරුදු ගාණකට සැරයක් මේ එක්තරා දේශයට දැවැන්ත ගිනි පිඹින මකරෙක් පියඹාගෙන එනවා. ඒ එන්නේ දේශයට උතුරෙන් තියෙන මහා විශාල කෑලෑවෙන්. මේ කැලෑව කිසිම මනුෂ්‍ය වාසයක් නැති රුදුරු සත්තුන්ගෙන් පිරිච්ච කැලයක් විදිහටයි මිනිස්සූ විශ්වාස කලේ. ඒ නිසා පණට ආදරේ කිසි කෙනෙක් ඔය කැලෑවට යන්නේ නෑ. ඔන්න ඉතින් ඔය කැලෑවෙන් අවුරු...